Âkil – Âşık – Mâşuk

Âkil namazdadır…Âşık niyazdadır…Mâşuk‏ nazdadır.

Âkil söyler…Âşık inler…Mâşuk‏ dinler.

Âkil münakaşa ister…Âşık gönlü ile konuşur…Mâşuk‏ aşıkı konuşturur.

Âkil saatlerce konuşur…Âşık az konuşur ağlayarak…Mâşuk‏ hikmetli sözleri tasdik eyler.

Âkil ağlamaz ve gülmez düşünür…Âşık ağlar ve gülmesi azdır…Mâşuk‏ mütebessimdir ve aşıkını takip eder.

Âkil yürür…Âşık koşar…Mâşuk‏ gönüllerde gezer.

Âkil “Ben”im der…Âşık “Sen”sin der…Mâşuk‏ “O”dur der.

Âkil paradan bahseder…Âşık yareden bahseder…Mâşuk‏ gönül yapar.

Âkil saray yapar…Âşık kulübeyi tercih eder…Mâşuk‏ aşıkının huzurunu ister.

Âkil yer içer…Âşık az yer ve az içer…Mâşuk‏ yedirir içirir.

Âkil çok düşünür…Âşık dünyayı az düşünür…Mâşuk‏ temaşadadır gönülde hüküm eder.

Âkil dünya ilminden söyler…Âşık sevgiden bahseder…Mâşuk‏ her şeyi bilirim demez.

Âkil güzeli sever…Âşık herşeyi sever…Mâşuk‏ aşıkını sever.

Âkil gezip eğlenmek ister…Âşık zikreder…Mâşuk‏ zikir edeni sever.

Âkil mutedil havayı sever…Âşık yanmayı tercih eder..Mâşuk‏ yakmayı sever.

M.Nusret TURA