Yaşasın camiye gidiyorum

Geçtiğimiz hafta camiler ve din görevlileri haftasıydı , çok güzel bir video hazırlamışlar  sonuna kadar izlemenizi öneririm..

Herkese hayırlı , bol bereketli cumalar diliyorum..Basiret ve feraset sahibi müslümanlardan olmamız duası ile…

Sevgili Peygamberimiz Hicret’ten sonra inşa ettirdiği, kendisinin de sırtında kerpiç ve harç taşıdığı Mescid-i Nebevî’de önceleri bir ağaca dayanarak hutbe okumuş, daha sonraları da sahabe tarafından üç basamaklı bir minber yaptırılmıştır.

İşte Hz. Peygamber bir Cuma günü binlerce mü’minin karşısına çıkıp hutbe okurken, çok sevdiği ve daha yaşları küçük olan iki torunu Hasan ve Hüseyin Mescide gelirler. Hem de düşe kalka. Peygamberimizin yanına gelmeye çalışan torunlarından biri düşer. Hemen Hz. Peygamber konuşmasına ara verip torunlarını kaldırmak için onların bulunduğu tarafa doğru yönelir. Sahabeler yerden kaldırıp çocukları kucaklayıp Hz. Peygamber’e verirler. İki torununu da kucağına alan Allah’ın son elçisi, tekrar minbere çıkar ve çocukları kucağına alarak hutbesine kaldığı yerden devam eder.**

Hutbenin sonuna kadar da onları kucağından indirmez. Bu binlerce Müslümana çok açık bir uyarı, bir ders, bir örnek davranıştır. Bugün babalar camiye giderken çocukların yanlarında götürmedikleri gibi, çocukların camiye gitme taleplerini dahi kabul etmemektedirler.

Oysa bırakın çocuğun camiye gitme hevesini, isteğini kırmayı, baba ve annelerin çocukları camiye gitme, onları camiye götürme konusunda teşvikçi olmaları, hatta deyim yerindeyse seferber olmaları gerekmektedir.

Ya çocuk camide gülerse? Varsın gülsün!.. Ya koşarsa? Varsın koşsun! Ya uykusu gelip uyursa? Varsın uyusun!… Çocuğun camide koşması, ağlaması, gülmesi yasak mıdır? Eski hocaların deyişiyle, hangi  “kara kitap”da yazar, yasak olduğu?..

Alıntıdır